Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Gdyby nie book media, prawdopodobnie nigdy nie wróciłabym już do świata książek“.

W wieku gimnazjalnym rozpoczęła się moja największa przygoda z czytelnictwem, przetarta okładka i ugięte rogi u książki koleżanki spoczywały bezwiednie na jej szkolnej ławie. Jednak to jej entuzjazm wzbudził moje największe zainteresowanie - pierwszy raz ktokolwiek w moim życiu ekscytował się zawartością książki. Dlaczego?
Nie musiałam podchodzić. Sama z siebie rozpowszechniała wszem i wobec wyjątkowość i magię tej opowieści, więc zanim się nie obejrzałam, jej egzemplarz znalazł się już na moich kolanach spoczywających na starym, zgrzytliwym, bujanym fotelu. To, co
stało się później, jest tylko historią. Pochłonęło i mnie. 

Byłam tylko dziewczyną w wieku dojrzewania, dzieckiem przenikającym powoli w nastolatkę. Samotną. Wrażliwą.  Z wielkimi pokładami wyobraźni. Wydarzenia z mojego życia, o których nie chcę pamiętać, odbiły w ten sposób piętno na mojej osobowości, spychając mnie coraz bardziej i bardziej w odmęty, do których nikt nie mógł mieć dostępu. Zamknięta w sobie, realizować siebie i swoje marzenia potrafiłam jedynie w bujnych pokładach swojej wyobraźni. Nie zliczę ile książek wtedy przeczytałam. Czy to możliwe, że w tak młodym wieku byłam w stanie realizować to na o wiele większą skalę niż ma to miejsce w teraźniejszości?

Jednak intensywne lata zmian i poznawania zaczęły pozostawiać po sobie jedynie stopniowo gasnące zgliszcza pierwotnego zapału. Zastępowanie czytelnictwa nowymi doznaniami oraz brak podtrzymywania wewnętrznej iskry finalnie zaskutkowały zaprzestaniem sięgania po książki w ogóle.  

Wszystko zaczęło obierać zgoła inny obrót wraz z przypadkowo otwartym filmikiem na tak zwanym (obcym mi wtedy) „booktubem“... Początkowo nie przekonało mnie to do powrotu do dawnej pasji, dawało natomiast osobliwe ciepło, do którego powoli nieśmiało zaczęłam przywykać. Słuchanie o książkach działało na mnie odprężająco, słuchanie ulubionych twórców do snu odganiało senne mary. 

Minęło kilka miesięcy, a może kilka lat? Nie mam pewności, co do ścisłego przebiegu tego procesu... Zaczęłam niespodziewanie sięgać po nowe pozycje w literaturze, szczególnie takie, które przypominały mi o dawnym ogniu płonącym gdzieś daleko w moim wnętrzu, który zdążyłam już głęboko pochować pod pokiereszowaną skorupą dorosłości.
W przeszłości śledzenie i reagowanie na losy ukochanych bohaterów wraz z kwitnącym udziałem mojej dziecięcej wyobraźni równały się osobliwej mieszance, umożliwiającej  przenikanie do innych światów, o których istnieniu nie miałam pojęcia.
Z tej części mnie pozostawało jednak więcej niż początkowo mogłam się domyślać...  Inspiracje, historie, te nowe i stare, z iskry niedostrzegalnie roznieciły ponownie prawdziwy płomień.

Lata. A może tak naprawdę jeden dzień.  

Ranek zaczyna się zwykle leniwie, natarczywe pasma światła odbijają się z niezmienną  zawziętością na mojej twarzy. Na skraju regału stoi książka – niedawno kupiona. Nie mam jednak czasu na czytanie, pośpiesznie wpycham książkę do torby. Na wpół senna, jak to zwykle o tej porze ze mną bywa, kończę dogryzać poranny kawałek sczerstwiałego chleba, po to by za moment znaleźć się w samym środku istnego chaosu. 

Bardzo nie lubię hałasu. Próbując znaleźć sposób na przyśpieszenie czasu, sięgam po omacku najpierw po telefon, później jednak moja dłoń bezwiednie spoczywa na grzbiecie książki –nowej, bez zagiętych rogów i z nieskazitelnie lśniącą okładką.  

Nie jestem pewna, ile czasu już minęło, wiem tylko, że jest tutaj jeszcze zbyt wiele ludzi, by oznaczało to konieczność nagłej ewakuacji. Chłonę nową historię. A może to ona pochłania mnie?  

Nie zwracam już uwagi na ludzi.
Moje spojrzenie spoczywa nagle na starym, migocącym zagajniku wychylającym się spoza brudnej szyby. Mogłabym przysiąc, że wydawał się żywszy niż zwykle, mimo iż pokonuję tę trasę prawie codziennie. Rozpala to w niezrozumiały sposób osobliwe iskierki w moim wnętrzu, oznajmiające, że staję się częścią już nie tego, lecz jakiegoś innego, nowego mi świata, o czym zwiastuje dziwna pulsująca energia i mrowienie w moim ciele.

W ostatnim momencie dostrzegłam tłum ludzi wysiadających z pociągu. Otrzeźwiło mnie to. Postawiło na nogi  w mgnieniu oka. Wróciłam.

Dzień miał być ciężki, jednak przytłoczenie okazuje się potężniejsze niż z początku mi się zdawało. Świat codzienny czasami nie pozostawia pola do wyobraźni, o której równie szybko jak się pojawia, potrafimy zapomnieć. 

Mgliste godziny przemykały leniwie przez palce. 

Kiedy jednak wracam w ciepło domowej ostoi, której kiedyś tak bardzo pragnęłam, powraca do mojego wnętrza promyczek szczęścia. Nie tylko on rozświetla mi drogę. Otwieram drzwi do dawnej opoki mojej codzienności. Book media - a tak naprawdę ich twórcy - są światem do którego chcę wracać niezależnie od tego, czy akurat dręczy mnie ochota na czytanie. W pewien nieznany mi, nieuchwytny sposób zawsze sprawiają, iż wyzwala się we mnie iskra – ciekawość, ekscytacja, której tak bardzo łaknę.
Pasja jest jak ogień. Gdy rozprzestrzeniasz ją w odpowiedni sposób,  jesteś w stanie podpalić wszystko, czego się dotkniesz. I ta iskra roznieca się na nowo, tak długo, jak pasja pozostaje. Bez book mediów mogłabym już nigdy nie rozpalić się na nowo. Dziękuję za tę moc, dzięki której odzyskałam wiarę w to, że książki mogą zmieniać świat, a jeśli nawet nie cały, to przynajmniej... mój.

Patrzeć szerzej.
Głębiej.
To jak czerpanie z nieskończonego strumienia.

Book media są moim niewyczerpanym źródłem - inspiracji, motywacji.
Dziękuję.
Wam wszystkim,
dzięki którym codziennie odzyskuję swój ogień.

„Gdyby nie book media, prawdopodobnie nigdy nie wróciłabym już do świata książek“.

W wieku gimnazjalnym rozpoczęła się moja największa przygoda z czytelnictwem, przetarta okładka i ugięte rogi u książki koleżanki spoczywały bezwiednie na jej szkolnej ławie. Jednak to jej entuzjazm wzbu...

więcej

mniej

0

Link